การทำแท้งด้วยความจำเป็น เช่น ผู้หญิงที่ถูกข่มขืน บาปหรือไม่?

คำถาม: กราบ นมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ลูกอยากกราบเรียนถามหลวงพ่อว่า การทำแท้งด้วยความจำเป็น เช่น ผู้หญิงที่ถูกข่มขืนหรือตั้งครรภ์แล้วป่วยด้วยหัดเยอรมัน ถ้าเด็กคลอดออกมาก็จะพิการ การทำแท้งด้วยความจำเป็นแบบนี้ บาปหรือไม่เจ้าคะ

 

 

คำตอบ: ในเรื่องของการทำแท้ง ไม่ว่าจะทำแท้งเพราะถูกข่มขืน หรือว่าขณะตั้งครรภ์แล้วป่วยเป็นโรคหัด โรคอะไรก็ตามที อยากจะทำแท้ง  ถามว่าบาปไหม?

 

            แน่นอนเลย ทำแท้งคือการฆ่าคน เมื่อขึ้นชื่อว่าฆ่าเสียแล้ว ก็บาปทั้งนั้น แม้ไม่ได้เต็มใจที่จะท้องครั้งนี้ มาโดนข่มขืน หรือว่าเป็นโรคหัด ลูกของเราถ้าปล่อยให้คลอดมาเสี่ยงเหลือเกิน ที่จะพิการ จะเสี่ยงหรือไม่เสี่ยง จะเต็มใจที่จะมีครรภ์หรือไม่ แต่ฆ่าเมื่อไหร่ บาปเมื่อนั้น ได้เพาะนิสัยโหด สันดานโหดเข้ามาในกมลสันดานมนุษย์เสียแล้ว

 

            มนุษย์มีศักดิ์ศรีเหนือกว่าสัตว์ตรงที่ไม่ฆ่านี่แหละ ถามว่าทุกชีวิตบนโลกใบนี้รักที่สุดในชีวิตของเราคืออะไร? ตอบเหมือนกันทั้งโลก ก็ชีวิตตัวเองนั่นแหละ คนอื่นก็รักชีวิตตัวเอง อย่าว่าแต่คนเลย สัตว์เดรัจฉานทุกตัวก็ตอบแบบเดียวกัน นั่นคือใครๆ ก็รักชีวิตตัวเองทั้งนั้น

 

            เพราะฉะนั้นใครๆ ก็ต้องไม่ฆ่าใคร ทำความเข้าใจตรงนี้ให้ชัด ถ้าไปฆ่าใครมันก็บาป ฉะนั้นแม้โดนข่มขืน จะอยากให้เกิดหรือไม่ แต่เขาเข้ามาเกิดในท้องแล้ว เขาก็มีชีวิตของเขาแล้วคุณฆ่าเขาคุณก็บาป หรือแม้ไม่อยากจะให้เขาเกิดมาเพราะเป็นโรคหัด เมื่อคลอดมาแล้วจะพิการ ถึงพิการ  อย่างไรคุณค่าของคนโดยทั่วไป ก็ยังดีกว่าสัตว์

 

            เคยคิดบ้างไหม? ว่าตัวของเราเองนี่แหละ เกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมาก็ตาม เช่นแข้งขาหัก ขาขาดไปทั้งสองข้าง ที่วัดนี่มีขาขาดไป ๒ ข้างเลย นี่ถือว่าเป็นพิการอย่างหนักเลยนะ บางคนขาขาดข้างไม่พอ แถมลูกนัยน์ตาไปอีกข้างเสียอีกด้วยแน่ มือแปเข้าไปอีก  ถามว่าเคราะห์หามยามร้าย พิการขนาดนี้แล้วนี่ มันน่าฆ่าตัวตายไหม ไม่หรอก เพราะขนาดพิการอย่างนั้น ถ้าเรารักษาใจเป็น ใจมันไม่พิการนะ สามารถไปสร้างบุญต่อ ได้ เพราะปากยังพูดได้ ยังสวดมนต์ได้ หัวยังไม่ถึงกับพิกลพิการขนาดหนัก ยังศึกษาธรรมะได้ ให้โอกาสมันไปเถอะ เพราะแม้สภาพอย่างนี้ มันก็ยังดีกว่าสภาพของสัตว์เดรัจฉาน ซึ่งหมดสิทธิ์ในสิ่งเหล่านี้

 

 

            เพราะฉะนั้นตรงนี้ก็ฝากไว้กับคุณแม่ในอนาคตทั้งหลาย ไม่ว่ากรณีไหน ไม่ว่าถูกข่มขืน หรือว่าเจ็บไข้ได้ป่วย กลัวว่าลูกที่คลอดมาแล้วมันจะพิกลพิการ ให้มันเกิดมาเถอะ มันรักชีวิตของมัน สัตว์เดรัจฉานยังรักเลย แล้วลูกของเราที่อยู่ในท้องมันก็กลัวตายเหมือนกัน อันนี้ฝากเป็นข้อคิดประการที่ ๑.

 

            มันจะเป็นปัญหาสังคมต่อไปไหม แล้วจะทำอย่างไร? ปัญหาที่ถูกข่มขืนมันเป็นปัญหาสังคม และเป็นเรื่องของกรรมด้วย การที่ใครคนใดคนหนึ่งจะถูกข่มขืน สิ่งแรกที่ตัวเองจะต้องมองก่อน ตั้งแต่การวางตัวของเรา มันเหมาะสมไหม? เช่นเราแต่งตัวล่อแหลมรึเปล่า? ท่าทางของเราบาดหูบาดตาชาวบ้านเขาไหม คนที่คิดไม่ดีมันก็มีอยู่ในโลกนี้ เราไปห้ามความคิดเขาไม่ได้ ที่เราจะห้ามได้คือห้ามตัวเอง ที่จะไม่ทำอะไรล่อแหลม เพราะฉะนั้นถ้าใครถูกข่มขืน ก็ต้องคิดว่า เราวางตัวไม่เหมาะสมหรือเปล่า เราระวังตัวที่จะไม่ไปในที่ที่ไม่ควรไปหรือเปล่า ถ้าเราระวังหมดทุกอย่างแล้ว แต่ถ้าเราไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ไม่เหมาะหรือเปล่า ทุกอย่างเหมาะหมด ถ้าอย่างนั้นคงเป็นกรรมเก่าของเราแล้ว เมื่อมันเป็นกรรมเก่ายอมรับมันไป แต่อย่าได้ไปฆ่าใครเลย เดี๋ยวบาปมันซ้อนบาป กรรมเก่าเวรกาเมฯทำให้มาถูกข่มขืน ชาตินี้มาฆ่าลูกในท้องต่อ เวรปาณาติบาตเพิ่มเข้ามาอีก แล้วเมื่อไหร่มันจะหมดเวรหมดกรรมกัน

 

            ประการที่ ๒. ในกรณีอย่างนี้ ลูกอาจจะแก้ด้วย คนใดคนหนึ่งแก้ไม่ได้ มันก็คงจะต้องมากันมองถึงระดับครอบครัวกัน ถึงระดับสังคมกันว่า สิ่งอะไรที่ทำให้เกิดความยั่วยุทางเพศ ทางกามมันกำเริบได้ง่ายในสังคมนี้ มันคงต้องช่วยกันกำจัดด้วย เช่น การแต่งเนื้อแต่งตัวของคนทั้งประเทศขณะนี้  ซึ่งขาดความระมัดระวังเหลือเกิน ถึงตัวเองไม่โดนข่มขืน แต่ว่ามีโอกาสที่จะทำให้กามราคะของเขากำเริบ แล้วก็ไปทำร้ายผู้หญิงอื่น ทำให้ผู้หญิงอื่นถูกข่มขืน สิ่งเหล่านี้เป็นไปได้ หรือการโชว์ แหล่งอบายมุขต่าง ๆ ที่กำลังระบาดอยู่ เป็นสิ่งยั่วยุให้กามราคะของมนุษย์บนท้องถนนนี้กำเริบได้ง่าย แล้วก็เลยทำให้คนดี ๆ ถูกข่มขืน สิ่งเหล่านี้มันเป็นปัญหาระดับสังคมประเทศชาติเสียแล้ว  ซึ่งรัฐบาลและทุกคนในประเทศต้องหันหน้ามาดู

 

             ส่วนกรณีที่ ๒. คุณผู้หญิงที่ตั้งครรภ์มาแล้ว เกิดมาป่วยกะทันหัน แม้ขณะนั้นก็ตาม ก็อยากจะฝากไว้ กู้สุขภาพกันสุดๆ หาทางที่จะแก้ไขเจ้าลูกน้อยที่อยู่ในครรภ์กันสุดๆ ก็แล้วกัน  แล้วส่วนมันได้เท่าไหร่ ก็เอามันเท่านั้น เพราะถึง  อย่างไรชีวิตของลูกที่อยู่ในท้องอาจจะพิกลพิการไปบ้าง แต่ถ้าเทียบกับชีวิตสัตว์อื่น ลูกเราก็ยังมีค่ากว่ามาก เปิดโอกาสให้เขาได้เกิดมา มาเก็บบุญเก็บกุศลติดตัวไปอีกสักหน่อย แล้วเขาอาจจะต้องลาโลกไปเร็วกว่าคนอื่นเขาบ้าง ก็ช่างเถอะ นึกว่าสงสารสัตว์โลกที่เขายังจะต้องมาหมดโอกาสสร้างบุญสร้างความดี เพราะน้ำมือเราซึ่งได้ชื่อว่าเป็นแม่เลย ไปพิจารณากันให้ดี อย่าเป็นฆาตกรมือน้อยๆ เลย 

 

โดย พระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ ทัตตชีโว)

เรียบเรียง จาก รายการหลวงพ่อตอบปัญหา ทาง DMC